روز عزای حسن (ع) مجتبی ست
رخت عزا بر تن ارض و سماست
اشک غم از دیده بریزد حسین (ع)
داغ به دل حضرت خیرالنساست
حجت حق گشته شهید از جفا
از غم او گریه کنان مرتضی ست
لجه خون گشته دل مجتبی(ع)
نوحه سرا در غم او مصطفی است
بزم عزا گشته به پا در جنان
خیمه ی غم بر لب کوثر به پاست
گشته شهید ره داور حسن (ع)
از غم او خون به دل اولیاست
زانوی غم در بغل قدسیان
اشک به چشمان همه انبیاست
می چکد از دیده ی ما اشک غم
سینه پر از آتش و در دل عزاست
گریه کنان – موی کنان زینب است
بر لب او ناله ی وا ویلتاست
وای حسن(ع) وای حسن(ع) کشته شد
در دل هر شیعه بسی غصه هاست ...
